Mijn naam is Chantal Wageveld-van Kruining. Ik woon samen met mijn man Pascal en zoon Josh in Rockanje, Zuid-Holland, vlakbij het strand.

In de eerste week toen ik op mezelf woonde was ik er al uit; er moest een hond komen. Een Franse Bulldog om precies te zijn. Toen al was ik helemaal verliefd op het ras. Mijn toenmalige vriend en ik besloten op zoek te gaan naar een herplaatser. Via het Franse Bulldog Forum kwamen we haar tegen: Quinta. Een prachtig meisje van toen net 6 jaar oud. Het was een teefje met stamboom, maar op een heel andere manier gefokt dan wij voor ogen hebben. Quinta zat altijd in een buitenverblijf. Als ze een nest had (wat zo ongeveer elke loopsheid is geweest schatten we) dan mocht ze naar binnen. Aan haar gedrag konden we goed merken dat haar eerste baasjes niet altijd lief voor haar geweest waren. Wij waren op slag verliefd op haar, en zij ook op ons. Ze was steeds meer op haar gemak en leerde ons te vertrouwen. Wat heerlijk om een hondje zo uit haar schulp te zien kruipen.

Quinta ontwikkelde zich bij ons tot een geweldige hond, en wij waren verslaafd! Verslaafd aan het ras. Dus besloten we er een pupje bij te nemen, dat werd Tyke.

Toen we Tyke gekocht hadden waren er nog totaal geen fokplannen. Maar Tyke groeide atletisch en gezond uit, er werd af en toe een show gelopen. Omdat er met Tyke intensief hondensport beoefend werd werd hij geröntgend. Daaruit bleek dat hij ook vanbinnen goed in elkaar zat. Toen is het balletje gaan rollen, Tyke werd gevraagd voor een dekking. Mijn interesse in de fokwereld groeide, net als mijn honger naar kennis. Ook heb ik de opleiding tot paraveterinair gevolgd en ben ik een een aantal jaar werkzaam geweest in een dierenkliniek. Tijdens het vergaren van informatie werd me steeds duidelijker dat het pad wat veel fokkers ingeslagen zijn, niets voor ons was. Informatie wordt niet gedeeld, en vaak zijn de motieven om te fokken niet in het belang van de gezondheid van de honden, of zelfs niet in het belang van het ras.

In Memoriam: Quinta

Rond die tijd ging het ook steeds slechter met Quinta. De gevolgen van de onverschilligheid van haar fokkers werden steeds duidelijker. Quinta was 8 jaar en had al een karretje nodig waar ze in kon halverwege de lange wandeling. Ze hield het niet meer vol. Quinta had een ontzettend slechte rug, een groot probleem bij de Franse Bulldog. Door haar vele nesten en misschien daardoor ook wel calciumgebrek  was haar rug er ook nog eens niet op verbeterd. Op de dag van haar negende verjaardag was het mis; Quinta verloor de controle over haar achterpoten. Met pijnstilling en oefeningen heeft ze nog een paar weken bij ons mogen zijn maar daarna kreeg ze weer een terugval. We hebben haar in laten slapen.

Ik ben nog altijd dankbaar voor wat Quinta ons gegeven heeft. Ze heeft ons verliefd laten worden op het ras. Door haar heb ik meer inzicht gekregen in de afwijkingen die voorkomen bij de Franse Bulldog.  Ze vertegenwoordigt een groot deel van wat er in de fokwereld mis is. Fokken met verkeerde motieven en zonder oog voor de gebreken van de hond. Het is verschrikkelijk om je hond zo te zien. Ik hoop dat geen enkele hond de pijn hoeft te voelen die zij gevoeld moet hebben. Zij is de drijfveer geweest achter mijn drang om iets voor het ras te doen.

We gingen na een tijdje op zoek naar een teefje, wat bij onze visie paste. Lijnen werden uitgeplozen en over de hele wereld heb ik contact gehad met mensen die verstand hebben van het ras. Meer dan een jaar hebben we intensief gezocht, toen Yara (Bulls of Crown Enchilada) op ons pad kwam. Tijdens het opgroeien bleek dat ze alles was wat we zochten! In de tussentijd heb ik weer veel bijgeleerd over gezondheidsonderzoeken en genetica. Toen Yara zestien maanden was, heeft zij een uitgebreide gezondheidsscreening gehad. Welke testen wij uitvoeren en waarom, lees je op deze pagina. Yara is niet perfect, maar de perfecte hond bestaat niet. In het begin van 2017 is zij volledig onderzocht inclusief CT en MRI scan. Wij zijn open over de eventuele afwijkingen die onze fokdieren hebben, en over die van de reu.

Onze kennel is geboren uit frustratie. Frustratie over de geheimzinnigheid rond de gezondheid van het ras en de individuele honden. Frustratie omdat men verschillende afwijkingen heel normaal lijkt te vinden. Frustratie omdat er vaak geen transparantie is over de aandoeningen binnen het ras, of dat er bewust gezwegen word over deze aandoeningen.

Wij beweren niet dat we de wijsheid in pacht hebben. Het enige dat wij kunnen doen is beloven dat wij ons uiterste best zullen doen om een Franse Bulldog fokker te zijn die gezonde bulletjes fokt. Dat is wat wij nastreven. Dat is waar wij voor staan.